Τι να κάνουμε όποτε βαριούνται τα παιδιά μας

Τι να κάνουμε όποτε βαριούνται τα παιδιά μας

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει τη φράση “μαμά, βαριέμαι” από τα παιδιά σας; Πόσες φορές δεν σπεύσατε να παίξετε μαζί τους ή δεν υποκύψατε στον πειρασμό της οθόνης; Και πόσες φορές δεν ξανακούσατε από το στοματάκι τους πάλι και παρόλα αυτά, τη λέξη “βαριέμαι”; Πολλές! Μήπως έφτασε η ώρα να τ’ αφήσουμε να βαριούνται κάποιες φορές; Ναι! Άρα, τι πρέπει να κάνουμε ως γονείς όποτε βαριούνται τα παιδιά; Τίποτα!

Έχω διαπιστώσει πως η λέξη “βαριέμαι” συνήθως συνοδεύεται από έναν ακατανίκητο οίστρο δημιουργίας και έμπνευσης! Ο γιος μου ξεστομίζοντας τη λέξη “βαριέμαι” έχει ζωγραφίσει τα ωραιότερα εικαστικά έργα τέχνης του! Η μεγάλη μου κόρη έχει δημιουργήσει μοναδικά αρώματα, κοσμήματα και αυτοσχέδια ρούχα για τις κούκλες της, ενώ η μικρή μου κόρη κάθε φορά που βαριέται, παίρνει από το ράφι ένα βιβλίο και προσπαθεί να το διαβάσει όπως και με όποιον τρόπο μπορεί!

Άρα, το να βαριούνται τα παιδιά, είναι κάτι καλό και εποικοδομητικό! Αντί, λοιπόν, να σπεύδουμε να ικανοποιήσουμε τις ακαθόριστες ανάγκες τους, ίσως είναι προτιμότερο να τ’ αφήνουμε να βαριούνται πού και πού, καθώς η βαρεμάρα ή αλλιώς η πλήξη και η ανία είναι το μεταβατικό στάδιο (το σκαλοπατάκι) της δημιουργίας! Είναι ένας τρόπος να αυτοσχεδιάσουν, να εμπνευστούν και να κινητοποιηθούν! Να πειραματιστούν και να παρασυρθούν από τα τεράστια αποθέματα της αστείρευτης φαντασίας τους! Είναι μια καλή ευκαιρία ν΄αποδράσουν από την πραγματικότητα και να ταξιδέψουν μόνοι τους σε κόσμους μαγικούς, μοναδικούς, παιδικούς και ονειρικούς! Με αυτόν τον τρόπο, αναπτύσσουν τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους και αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση! Έτσι, μεγαλώνουν με υγιή τρόπο και γίνονται ισορροπημένοι ενήλικες! Δεν χρειάζεται η οθόνη στην βαρεμάρα! Καμιά φορά, το να μην κάνεις απολύτως τίποτα και απλώς να στέκεσαι με τα πόδια στον τοίχο, έχει την αξία του!

Η αξία της βαρεμάρας

Σε συναισθήματα, όπως εκείνα της δυσαρέσκειας, της απογοήτευσης ή της αναστάτωσης, συγκαταλέγεται και η απόγνωση της ανίας! Αφήνοντας τα παιδιά μόνα τους να διαχειριστούν αυτά τα συναισθήματα, τους προσφέρουμε τη δυνατότητα ν’ ανακαλύψουν τη χαρά της εξερεύνησης ή ακόμη και του λάθους, που είναι η αρχή της μάθησης! Έτσι, μπορούν να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους!

Επιπλέον, μέσα από το μοναχικό παιχνίδι, τα παιδιά μαθαίνουν να γίνονται πιο αυτόνομα κι ενισχύεται η αυτοεικόνα τους!

Τέλος, η ανία τα βοηθά να χαλαρώσουν για λίγο το υπερδραστήριο μυαλουδάκι τους, για να επανέλθει δριμύτερο κι ακόμη πιο λειτουργικό!

Ας απενεχοποιήσουμε, λοιπόν, τη βαρεμάρα και ας σταματήσουμε να την εκλαμβάνουμε ως δική μας προσωπική αποτυχία ή ως ένα μεγάλο στοίχημα ή ως ένα ακόμη σκόπελο που πρέπει να υπερπηδήσουμε!

Παιδέματα