Από τους πρώτους μήνες κι όλας της εγκυμοσύνης, αρχίζουμε να νιώθουμε τύψεις και ν’ αποκτούμε το λεγόμενο ενοχικό σύνδρομο ως μαμάδες! “Ήπια καφέ, έφαγα junk food, μήπως κάνω κακό στο παιδί μου”; “Σήκωσα βάρος ή έκανα παραπάνω γυμναστική, δεν το ακούω το μωρό, λες να έπαθε τίποτα”; Και μετά αν δεν καταφέρω να το θηλάσω… “είμαι κακιά μαμά, δεν μπορώ να προσφέρω στο μωρό μου αυτό που πρέπει” ή αν το θηλάζω για πολύ καιρό… “μήπως πρέπει να κόψω το γάλα”, “μήπως του δημιουργήσω ψυχολογικά;” Και οι τύψεις διογκώνονται όσο μεγαλώνουν και τα παιδιά! Αρχικά, να σας πω πως μια μαμά που νιώθει τύψεις, είναι μια μαμά που ενδιαφέρεται! Το ζητούμενο είναι να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε και να τις αντιμετωπίζουμε! Ποιες είναι όμως, οι πιο κλασικές τύψεις που νιώθουμε;
1. Όταν φωνάζουμε
Η κούραση κάνει όλες τις μαμάδες να χάνουν κάποια στιγμή την υπομονή τους. Όταν έχεις πει εκατό φορές, “πλύνε τα δόντια σου”, “πήγαινε για ύπνο”, αλλά νιώθεις ότι το παιδί δεν σου δίνει καμία σημασία, τότε αρχίζουμε να υψώνουμε τη φωνή μας και το μετανιώνουμε την ίδια στιγμή! Για να σας παρηγορήσω, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην χάνει την ψυχραιμία του όσο υπομονετικός κι αν είναι! Απλώς, όταν νιώσουμε πως εξαντλείται η υπομονή μας, καλό είναι να πάρουμε βαθιές ανάσες και να μεταφερθούμε σε άλλον χώρο, μέχρι να ηρεμήσουμε! Σίγουρα τα παιδιά θα αναρωτηθούν τι έχουμε και τότε θα είναι μια καλή ευκαιρία να τους εξηγήσουμε τι είναι αυτό που μας ενοχλεί. Την επόμενη φορά, ίσως, μας ακούσουν λίγο παραπάνω! Ίσως και όχι!
2. Όταν βλέπoυν τηλεόραση ή tablet
Πολλές φορές για να κρατήσουμε απασχολημένα τα παιδιά, κάνουμε αυτό που κρίναμε ως κακιά συνήθεια στους άλλους γονείς: τους επιτρέπουμε να δουν τηλεόραση ή να παίξουν με το tablet και το κινητό! Κι εκεί που έλεγες “εγώ έξω δεν θα δώσω ποτέ κινητό στο παιδί μου”, να’ σου που φτάνει η στιγμή να το κάνεις, για να μπορέσεις ν’ ανταλλάξεις μια κουβέντα με τη φίλη σου! Ή πολλές φορές πέφτεις στην παγίδα να υποκύψεις στα παρακάλια των παιδιών και να τους επιτρέψεις να δουν tablet γι’ άλλα 10 λεπτά που πολύ εύκολα μπορεί να γίνουν και μισή ώρα! Σε αυτές τις περιπτώσεις, καλό είναι να κάνουμε μια συμφωνία εξαρχής και να τηρήσουμε τον χρόνο που θα συμφωνήσουμε! Γιατί, να μην τους δώσουμε καθόλου συσκευές, είναι κάπως ακατόρθωτο, ιδίως, στην εποχή μας!
3. Όταν δεν παίζουμε μαζί τους
Αν ανήκετε στις μαμάδες που είτε δεν προλαβαίνουν/ δεν έχουν χρόνο να παίξουν με τα παιδιά τους είτε βαριούνται να το κάνουν, δεν χρειάζεται να νιώθετε τύψεις! Εσείς θυμάστε τη δική σας μαμά ν’ αφιερώνει χρόνο στο παιχνίδι μαζί σας; Στην πραγματικότητα, τα παιδιά καλλιεργούν και αναπτύσσουν πολλές δεξιότητες περνώντας χρόνο με τον εαυτό τους και απολαμβάνουν πολύ περισσότερο το παιχνίδι με τα αδέρφια ή τους συνομίληκούς τους! Και είναι προτιμότερο να παίξετε μαζί τους όταν το θέλετε και έχετε όρεξη παρά να το κάνετε καταναγκαστικά! Τα παιδιά έχουν ένστικτο και καταλαβαίνουν τα πάντα!
4. Όταν τ’ αφήνουμε στον παιδικό σταθμό
Ειδικά την πρώτη φορά που αφήνουμε το παιδί μας στον παιδικό σταθμό ή στο Προνήπιο, οι τύψεις είναι τόσες πολλές που κλαίμε περισσότερο και από το ίδιο το νήπιο! Μετά από λίγο καιρό όμως, το συνηθίζουμε κι εμείς και το παιδί! Το σημαντικό είναι να νιώθουμε ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον παιδικό σταθμό και τους δασκάλους!
5. Όταν δεν είμαστε συνεπείς
Άλλα λέμε πάνω στα νεύρα μας και άλλα κάνουμε μετά! “Δεν θα ξαναδείς tablet για μια εβδομάδα”, “δεν θα βγεις το Σάββατο με τους φίλους σου”, “δεν θα σου δώσω γλυκό μετά το φαγητό”, κτλ. Και μετά ηρεμούμε και αναρωτιόμαστε μήπως ήμασταν πολύ αυστηρές; Και τελικά, καταλήγουμε να κάνουμε όλα τα don’ts που είπαμε πριν… Και νιώθουμε τύψεις που δεν είμαστε συνεπείς στα λόγια μας και έτσι, το παιδί δεν θα μας παίρνει στα σοβαρά! Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες! Η συμβουλή εδώ είναι να προσπαθούμε να μην λέμε μεγάλα λόγια ή να πούμε κάτι που μετά ξέρουμε πως θα το τηρήσουμε! Δύσκολο, αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε!
6. Όταν δεν τρώνε σωστά
Η διατροφή του παιδιού αποτελεί ακόμη μια αιτία για να νιώσουμε τύψεις κι ενοχές! Πολλές φορές αισθανόμαστε κουρασμένες να μαγειρέψουμε και είτε φτιάχνουμε κάτι πρόχειρο είτε παραγγέλνουμε απ’έξω! Αυτό φυσικά, δεν μας καθιστά κακές μαμάδες, ειδικά αν δεν γίνεται συχνά! Ούτε αν το παιδί μας προτιμά τα μακαρόνια από τα φασολάκια και τις σοκολάτες από τα φρούτα σημαίνει πως δεν κάνουμε καλή δουλειά! Τα παιδιά περνούν από διάφορα στάδια όσον αφορά στο φαγητό και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να επιμείνουμε μέχρι να συνηθίσουν τις γεύσεις και να μην τους κάνουμε “ιδιαίτερα” φαγητά! Και το junk food μες στο πρόγραμμα είναι! Παν μέτρον άριστον!
7. Όταν μεγαλώνουν με παππούδες και γιαγιάδες
Τύψεις νιώθουμε και που δουλεύουμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Που δεν τα βλέπουμε όσο θα θέλαμε, που δεν έχουμε χρόνο ν’ ασχοληθούμε λίγο παραπάνω μαζί τους, που χάνουμε στιγμές, που, που, που… Μην αγχώνεστε! Το σημαντικό είναι να έχετε ουσιαστική επαφή με το παιδί, να το ακούτε και να νιώθετε τυχεροί που έχετε έναν δικό σας άνθρωπο να σας βοηθάει όταν χρειάζεται!
8. Όταν τα κακομαθαίνουμε
Μήπως παίρνοντάς του συνεχώς παιχνίδια ή κάνοντάς του εκπληξούλες το κακομαθαίνω; Μήπως δεν είναι σωστό να του λέω σε όλα ναι και πρέπει να βάλω όρια; Μήπως έτσι, μεγαλώνω ένα παιδί που δεν θα ευχαριστιέται και δεν θα ικανοποιείται με τίποτα; Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά ζητάνε συνεχώς και όσο περισσότερα έχουν τόσο περισσότερα θέλουν. Όπως όλοι μας! Γι’ αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει ένα μέτρο και να μπαίνουν από νωρίς τα σωστά όρια (δείτε εδώ πώς να θέσετε όρια και κανόνες στο παιδί). Ε, τώρα αν του κάνετε που και που και κανένα χατιράκι, δεν είναι και τόσο μεμπτό!
9. Όταν δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να του πάρω αυτά που θέλει
Από την άλλη, μπορεί να νιώθουμε τύψεις που οι φίλοι τους έχουν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τους παρέχουμε! Ή που δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να τα πάμε μια παραπάνω δραστηριότητα. Οι καιροί είναι δύσκολοι και αν συζητήσετε με τα παιδιά, είναι σίγουρο πως θα καταλάβουν! Πάρτε τα πολλές αγκαλιές και δεν θα τους λείπει τίποτα!
10. Τύψεις αν είμαστε καλές μαμάδες
Μήπως δεν χειρίστηκα σωστά εκείνο το ζήτημα; Μήπως δε διαπαιδαγωγώ όπως πρέπει τα παιδιά μου; Μήπως δεν είμαι καλό πρότυπο γι’ αυτά; Προς υπεράσπισή σας, δεν υπάρχει γονιός που να μην κάνει λάθη και καλός είναι ο γονιός που προσπαθεί! Το παράλογο και ανησυχητικό είναι να θεωρείτε πως τα κάνετε όλα ΤΕΛΕΙΑ!
Πάντως, σύμφωνα με έρευνες, στη συντριπτική πλειοψηφία των μαμάδων που νιώθουν τύψεις, δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα λάθος!