Ύπνος στη φύση και βουτιές σε θάλασσες, ποτάμια, καταρράκτες
Σας έλειψα; Το ξέρω άργησα (αλλά ήθελα να “ρουφήξω” τις καλοκαιρινές στιγμές)! Το ξέρω μπήκε το Φθινόπωρο κι άρχισαν τα πρωτοβρόχια και ανοίγουν τα σχολεία και όσο κι αν το περιμένετε δεν θα γράψω για σχολικές λίστες, τσάντες και οργάνωση χώρου ή γραφείου (ωστόσο, αν θέλετε να ενημερωθείτε για έναν πλήρη σχολικό οδηγό μπορείτε με μεγάλη μου χαρά ν’ ακολουθήσετε το link)!
Αχ, η σκέψη μου όμως, βρίσκεται ακόμη εκεί… Στην πολυτέλεια της ελευθερίας και της ξεγνοιασιάς, στα υπέροχα τοπία και τις ακρογυαλιές, στις αξέχαστες, μοναδικές στιγμές που ζήσαμε το φετινό καλοκαίρι κάνοντας πρώτη φορά ελεύθερο κάμπινγκ με παιδιά! Γι’ αυτό δεν θα μπορούσα έστω κι αργά (αν και ποτέ δεν είναι αργά) να γράψω δυο λόγια (που λεει ο λόγος) για την εμπειρία μας ως πρωτάρηδες campers με παιδιά (και μάλιστα τρία)!
Λίγο η φιλοσοφία μας και η αγάπη μας για τη φύση, λίγο τα παιδιά που ξεπετάχτηκαν (11, 8, 6), λίγο τα οικονομικά που ήταν περιορισμένα, δεν θέλαμε και πολύ να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε “ελεύθερες” διακοπές! Προμηθευτήκαμε λοιπόν, τα απαραίτητα (σκηνή 5-6 ατόμων, υπνόσακους, στρώματα, φακούς, κτλ.) και βάλαμε πλώρη για νέες περιπέτειες!
1ος προορισμός: Χιλιαδού Ευβοίας
Πρώτη μας στάση η φανταστική τεράστια παραλία της Χιλιαδού στην Εύβοια. Δεν κατασκηνώσαμε ακριβώς στην παραλία, όπως κάνουν αρκετοί campers, διότι θα ήμασταν εκτεθειμένοι στον ήλιο ολημερίς. Και κάναμε την καλύτερη επιλογή, στήνοντας την σκηνή μας δίπλα στο ποτάμι κάτω από τα πλατάνια, μαζί με τα τροχόσπιτα, καθώς το βράδυ και εν μέσω καύσωνα, θέλαμε σεντόνι, για να μην πω παπλωματάκι και φανώ υπερβολική!
Η παραλία της Χιλιαδού έχει ψιλό βοτσαλάκι (ιδανική για όσους απεχθάνονται την άμμο) και η θάλασσα είναι πεντακάθαρη και βαθιά (ιδανική για εκείνους που λατρεύουν τις καταδύσεις)! Το φαγητό πεντανόστιμο και το “Ξύλινο” στην αρχή της παραλίας με την κα. Καίτη ιδοκτήτρια είχε γίνει το αγαπημένο μας στέκι! Ακριβώς απέναντι από το “Ξύλινο” βρισκόταν μια ντουζιέρα με κρύο γλυκό νερό, από τις πηγές του βουνού Δίρφυ! Και για όσους αναρωτιέστε πώς τα καταφέρναμε με το θέμα της τουαλέτας, νομίζω μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις!
Το ευτράπελο του κάμπινγκ…
Ένα βράδυ που καθόμασταν έξω από τη σκηνή και απολαμβάναμε τη δροσούλα με καλή παρέα πίνοντας Μοχίτο, να’σου σκάει μύτη μια γλυκιά αλεπουδίτσα! Ναι, ακριβώς δίπλα στη σκηνή μας! Την κοιτάξαμε, μας κοίταξε κι έτσι απλά έφυγε! Δυστυχώς, τα παιδιά είχαν κοιμηθεί και δεν κατάφεραν να τη δουν! (από την άλλη ευτυχώς, γιατί θα το τρόμαζαν το καημένο το ζωάκι)!
2ος προορισμός: Ελαία Μεσσηνίας
Στη Χιλιαδού κάτσαμε σχεδόν μια εβδομάδα και η γεύση που μας άφησε ήταν τόσο γλυκιά και νοσταλγική που μετά από λίγες μέρες το ξαναεπιχειρήσαμε με άλλη κατεύθυνση, πιο νότια. Ελαία Μεσσηνίας. Πόσα απίστευτα μέρη υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη!!! Στην Ελαία βρίσκεται το τελευταίο παράκτιο δάσος της χώρας! Εκεί, λοιπόν, στο τέλος του δάσους, στην αρχή της παραλίας, κατασκηνώσαμε για δεύτερη φορά φέτος! Η παραλία είναι αμμώδης και δίπλα της εκβάλλει ο ποταμός Νέδα. Τα νερά της Ελαίας είναι πεντακάθαρα και κάθε χρόνο φιλοξενεί τα αυγά των θαλάσσιων χελώνων καρέτα – καρέτα! Σταθήκαμε τυχεροί και είδαμε κι ένα χελωνάκι!!!
Αυτό το μέρος το ερωτεύτηκα! Για την παρθένα φύση, στην οποία δεν έχει παρέμβει ανθρώπινο χέρι, το κατάφυτο τοπίο και την χαλάρωση που προσφέρει! Η ώρα που έδυε ο ήλιος στην παραλία, ήταν η πιο ξεχωριστή, καθώς τα χρώματα του ουρανού, σε συνδυασμό με το μπλε της θάλασσας και το πράσινο της φύσης, μας πρόσφεραν απλόχερα ένα από τα πιο ιδιαίτερα ηλιοβασιλέματα της ζωής μας!
Καταρράκτες Νέδα
Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το ποτάμι και τους περίφημους καταρράκτες της Νέδα, που αποτελούν το φυσικό σύνορο μεταξύ των νομών Μεσσηνίας και Ηλείας! Στο πέρασμά της η Νέδα, διασχίζει ένα πανέμορφο φαράγγι με καταρράκτες και μικρές φυσικές λιμνούλες. Το μονοπάτι προς τους καταρράκτες ξεκινά από μια πολύ γραφική καντίνα και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 600 μέτρων. Προσοχή! χρειάζονται κατάλληλα παπούτσια (όχι παντοφλάκια, αλλά αθλητικά)! Το θέαμα είναι μαγικό, αλλά δυστυχώς, είχε πολύ κόσμο και δεν το ευχαριστηθήκαμε! (ναι, είμαστε λίγο μονόχνωτοι και μοναχικοί)…
Γι’ αυτό, κατευθυνθήκαμε προς την άλλη πλευρά της καντίνας και βρεθήκαμε σ’ ένα απίστευτο σημείο του ποταμού (το καλύτερο απ΄ ότι μας εκμυστηρεύτηκε ο κ. Μήτσος, ξεναγός της περιοχής, που τον συναντήσαμε εκεί τυχαία, την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο μέρος)! Εκεί, κάτω από τα ορμητικά νερά του ποταμού, απολαύσαμε εκτός από ένα δροσιστικό μπανάκι κι ένα σύντομο, φυσικό μασάζ!
Πολυλίμνιο Μεσσηνίας
Την επόμενη μέρα, επισκεφτήκαμε έναν ακόμη μικρό, καταπράσινο παράδεισο: το Πολυλίμνιο Μεσσηνίας! Η πεζοπορία από το parking έως και τις πρώτες λίμνες είναι ιδιαίτερα εύκολη όμως, θέλει λίγη προσοχή για να μη γλιστρήσετε! Το θέαμα μαγευτικό και οι βουτιές στα κρυστάλλινα νερά άκρως αναζωογονητικές!
Παραλία Βοϊδοκοιλιάς και Γλώσσας
Δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και μια από τις πιο φημισμένες παραλίες της χώρας, αυτήν της Βοϊδοκοιλιάς. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, νομίζω ήταν κάτω των προσδοκιών μου και η πολυκοσμία (ο ένας πάνω στον άλλο στην κυριολεξία) συνέβαλε σημαντικά σε αυτό (αντι – social άνθρωπος γαρ)! Πίσω από το λοφάκι όμως, υπήρχε ένα μονοπάτι (5 – 7 λεπτά με τα πόδια) που οδηγούσε σε μια ήσυχη, μυστική και γραφική παραλία που λέγεται Γλώσσα, λόγω του σχήματός της! Εκεί, υπάρχουν μπόλικες πέτρες και μαρκαδόροι για ν’ αφήσει κάθε επισκέπτης το δικό του μήνυμα!
Ελπίζω να κατάφερα να σας ταξιδέψω και να σας εμφυσήσω έστω και στο ελάχιστο την φιλοσοφία και την πολυτέλεια της ελευθερίας του κάμπινγκ!