Στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής της ταλαντούχας ζωγράφου Κατερίνας Δημητριάδου με τίτλο: “Femme“, είχαμε την χαρά να παρευρεθούμε -με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου)- με τα κορίτσια μου (και δυο ακόμη κορίτσια), αλλά και το αγόρι μου (αφενός για να έχει καλλιτεχνικές προσλαμβάνουσες, αφετέρου για να μελετήσει την εξωτερική και εσωτερική ομορφιά του γυναικείου φύλου)!
Τα έργα της κας. Δημητριάδου επικεντρώνονται στη γυναικεία πραγματικότητα, ξεκλειδώνοντας την πολυπλοκότητα και τον πλούτο της. Με έντονο ενθουσιασμό, η δημιουργός αντλεί έμπνευση από τις γυναίκες για να αναδείξει όχι μόνο την εξωτερική ομορφιά, αλλά και τη σημασία της εσωτερικής, ψυχικής και συναισθηματικής αλήθειας.
Αφού εντυπωσιαστήκαμε με την ζωντάνια και την αληθοφάνεια των γυναικείων προσώπων, τα οποία πηγάζουν από την τεχνική, τα πλούσια χρώματα και τις υφές με φύλλα από χρυσό ή ασήμι που έχει χρησιμοποιήσει η ζωγράφος, στη συνέχεια προσπαθήσαμε να “εισβάλουμε” στον κόσμο των ποικίλων και διαφορετικών συναισθημάτων που αναδύονται από κάθε πίνακα χωριστά. (Τα κορίτσια μάλιστα, πειραματίστηκαν και προσπάθησαν να αποτυπώσουν στο πρόσωπο και τις κινήσεις τους το εκάστοτε συναίσθημα που προβάλλεται και μεταγγίζεται στον καμβά)!
Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να φύγουμε χωρίς να γνωρίσουμε από κοντά και να συνομιλήσουμε με την δημιουργό, την κα. Δημητριάδου, η οποία μας μίλησε για την έκθεση, την σχέση Τέχνης – Γνώσης, τη θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία και την επίδραση της Τέχνης στα παιδιά.
“Το γυναικείο πρόσωπο πάντα είχε εικαστική επιρροή πάνω μου”
Μια έκθεση ζωγραφικής για να φτάσει στους τοίχους μιας αίθουσας τέχνης έχει μια τεράστια διαδρομή και προσπάθεια ώστε να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα τεχνικά και εννοιολογικά.
Η συγκεκριμένη θεματική ξεκίνησε με μια διάθεση να ξεφύγω από την μικρή κλίμακα των προσώπων που δημιουργούσα ως τώρα. Το γυναικείο πρόσωπο είχε πάντα μια εικαστική επιρροή επάνω μου. Τα έντονα χρώματα που υπάρχουν συχνά σε αυτό, οι εκφράσεις των ματιών, τα μαλλιά, τα ποικίλα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από αυτό . Εγώ ανήκω στους ζωγράφους του καβαλέτου και του καμβά και επιμένω “ζωγραφικά”. Δουλεύω κυρίως λάδια, σε αυτή την θεματική όμως πρόσθεσα ένα νέο υλικό, τα φύλλα από χρυσό ή ασημί . Οι μεταλλικές επιφάνειες που δημιουργήθηκαν βοήθησαν ώστε να δοθεί η ένταση στο θέμα, η λάμψη και η δύναμη της γυναικείας ύπαρξης.
“Οι γυναίκες εξακολουθούν να παλεύουν με κοινωνικά στερεότυπα”
Η θέση της γυναίκας με τα χρόνια έχει αλλάξει στην κοινωνική ζωή. Είναι πιο αυτόνομη τώρα πια και ανταποκρίνεται σε πολλαπλούς ρόλους, πράγμα που της δίνει αυτοπεποίθηση και κύρος. Η γυναίκα σήμερα μπορεί να διαλέξει τους ρόλους της και να υιοθετήσει αυτούς που της ταιριάζουν και την εμπνέουν. Όμως, ακόμη και σήμερα τίποτα δεν είναι δεδομένο και στέρεο για όλες. Άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο, τα στερεότυπα συνεχίζουν να υφίστανται.
“H ζωγραφική σκέψη πρέπει να γίνεται αντιληπτή από τον θεατή, χωρίς ειδικά εγχειρίδια”
Οι επιρροές ήταν πολλές αλλά όχι ξεκάθαρες. Δηλαδή ενώ παρακολουθώ τις τάσεις και τα ρεύματα της εποχής μας νιώθω ότι ενώ επηρεάστηκα από διάφορα, στο τέλος δημιούργησα τις εικόνες μου, οι οποίες φέρουν το δικό μου μοναδικό αποτύπωμα. “Ο στόχος μου είναι να επικοινωνήσω εύκολα τη ζωγραφική μου σκέψη με τους θεατές, καθώς πιστεύω ότι αυτή πρέπει να γίνεται άμεσα αντιληπτή, χωρίς ο θεατής να χρειάζεται manual για να τη νιώσει….
“Τα ελληνικά σπίτια συχνά θυμίζουν έκθεση επίπλων”
Η σημερινή επαφή του κόσμου με την τέχνη είναι ζωτικής σημασίας. Η τέχνη μιλάει με το συναίσθημα και στο συναίσθημα. Μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις, να προβληματίσει αλλά και να ψυχαγωγήσει. Η τέχνη μεταφέρει γνώσεις, εξυψώνει την πνευματικότητα βοηθά το νου να σκεφτεί αλλιώς.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν βρίσκεται γύρω μας τόσο όσο θα έπρεπε. Η ζωγραφική και η γλυπτική θα μπορούσε να εμφανίζεται παντού σε δημόσια κτίρια σε πλατείες στα σχολεία. Από την άλλη το σύγχρονο ελληνικό σπίτι, δημιούργημα ταλαντούχων αρχιτεκτόνων, είναι γεμάτο από τοίχους με ενδιαφέροντα υλικά διακόσμησης, όμως κενό από ζωγραφική και γλυπτική. Τα σπίτια συχνά θυμίζουν έκθεση επίπλων και είναι όλα ίδια στο εσωτερικό τους. Το έργο τέχνης βάζει ψυχή μέσα στους χώρους και δημιουργεί μια διαφορετική δυναμική αρκεί να το επιλέξεις…
“Τα παιδιά στα σχολεία στερούνται την απόλαυση της Τέχνης”
Στην εκπαίδευση, τα εικαστικά και η μουσική είναι μαθήματα δευτερεύοντα και παρατηρώ, καθώς έχω κι εγώ παιδιά σχολικής ηλικίας, ότι στερούνται την απόλαυση της τέχνης, καθώς το μάθημα στριμώχνεται μέσα στα άλλα και γίνεται σε λάθος χώρους. Εννοώ ότι είναι ένα κυρίως εργαστηριακό μάθημα που χρειάζεται ειδικό χώρο με βρύση, πάγκους εργασίας κλπ., ώστε να μπορεί ο καθηγητής με άνεση να διδάξει στα παιδιά τεχνικές μεθόδους που είναι απαραίτητες για να συνδεθούν με την τέχνη.
Θέλουμε να γεμίσουμε τα παιδιά με γνώσεις, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την επίδραση της ζωγραφικής της μουσικής του χορού και όλων των τεχνών στις ψυχές τους. Για αυτό και παρακαλώ πάντα τους γονείς να φέρουν και τα παιδιά τους στις εκθέσεις μου και σε ό,τι αφορά στις τέχνες… Ακόμη κι αν δεν καταλάβουν τα πάντα, θα ανέβουν σίγουρα ένα σκαλοπάτι στην ατομική τους εξέλιξη.
Με την επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ελένης Γατσά, η έκθεση φιλοξενείται στον χώρο τέχνης Imagine Visual Arts, μέχρι και τις 6 Απριλίου 2024.